Reis van Halifax naar Liverpool
We staken de Atlantische Oceaan over in een konvooi van 68 schepen, vergezeld van enkele korvetten. De communicatie tussen de schepen verliep uitsluitend met vlaggen. Dat was mijn nieuwe taak op de SS Singkep. Elke dag rond het middaguur moesten we allemaal onze positie seinen. Op een dag seinde een grapjas dat hij zich in de Sahara bevond, bij Timboektoe. De commandant van het konvooi kon deze grap helemaal niet waarderen. De man werd gestraft en kreeg in niet mis te verstane bewoordingen te horen dat niet meer te doen. We voeren in oorlogstijd en de spanningen liepen hoog op omdat eerdere overtochten zeer dodelijk waren geweest. Het was niet de juiste tijd voor grappen.
We moesten reizen met de snelheid van het langzaamste schip in ons konvooi en er waren stoomboten bij die slechts 10 knopen per uur haalden. Er waren op dat moment meer dan 260 Duitse U-boten op zee en elke boot kon torpedo’s afvuren op ons konvooi. We waren letterlijk schietschijven, omdat we zo langzaam reisden.
We hadden Engelse torpedokorvetten die om ons heen raasden. Ik ben de korvetten dankbaar voor hun service en pogingen om ons veilig te houden. Telkens als het duikbootalarm afging, stormden de korvetten met hoge snelheid door het konvooi, in een poging de locatie van Duitse U-boten te achterhalen. We hielden radiostilte tijdens het konvooi, zodat we een betere kans hadden om niet opgejaagd te worden.
Er werd mij verteld dat we de lichtflits zouden zien die een torpedo insloeg voordat we het gebulder van de explosie hoorden, net zoals je de bliksem ziet voordat je de donder hoort. Ik zag geen explosies, omdat ons konvooi geen doelwit was. Maar de Duitse U-boten hadden duidelijk eerdere konvooien aangevallen, want ik zag honderden lichamen in het water liggen. De meeste mensen die in het water dreven waren dood, maar soms leefden de mensen nog.
Helaas waren er tijdens deze oversteek geen reddingsboten. Alle boten kregen de opdracht niet van hun eigen koers af te wijken, zelfs niet om overlevenden op te pikken. Elk schip dat ging helpen om zeelieden te redden, zou waarschijnlijk ook worden getorpedeerd, omdat het zich in de vuurlinie zou manoeuvreren. Reddingspogingen waren ten strengste verboden en werden niet geprobeerd. Als je de explosie overleefde, verdronk je in zee.